پرده زمان

موسیقی ایرانی از خانواده موسیقی های آهنگین (ملودیک) جهان است: یعنی از تعداد زیادی آهنگ یا ملودی تشکیل شده است.آهنگهای ایرانی دو نوعند :

۱- آهنگهای معروف به ضربی که ضرب مشخص و واضحی دارند از قبیل پیش درآمد- رنگ و چهارمضراب و ترانه و...

۲- آهنگهای مشهور به بی ضرب یا آواز . ولی باید توجه داشت که ادعای بی ضرب بودن گوشه ها و اوازها درست نیست .زیرا به شهادت تاریخ و کتب اساتید قدیم و شاهد حاضر ( استاد حاتم عسگری) تمامی گو شه ها و آواز ها و شعبات آواز قدیم ایران دارای ضرب بوده و خواننده بایستی تمام نکات مربوط به حفظ و کنترل ضرب را در نظر داشته باشد.

منتها ضرباهنگ گوشه ها نوع خاصی از ضرب مرکب است یعنی که ضربهای مختلف و متضاد پشت سر هم قرار می گیرند و طبق قواعد دقیق و پیچیده ای با یکدیگر ترکیب می شوند و مجموعه منسجم و مرتبط ملودیکی را تشکیل خواهند داد.

البته شناخت علمی و تجزیه و تحلیل ضرباهنگ کار آسانی نیست و نیاز به تحصیل و ریاضت دارد و به قول فارابی گوش مرتاض می خواهد.

استاد عسگری کلیه گوشه ها و دورها و شعبات و آوازهای قدیم را ضربی میخواند و به شاگردان خویش آموزش میدهد .

 تا نوبتی دیگر

خدا نگهدار