کسانی که ذوق سلیم و طبیعی دارند و گوش و ذهنشان به موسیقیهای شگفت انگیز امروزی "معتاد"نشده است ضرب و وزن گوشه ها را ناخودآگاه احساس میکنند و بسا با حرکات سر و دست و گاهی هم تمام بدن آن را همراهی می نمایند و به این ترتیب احساس درونی خود را تجسم میبخشند .

بیش از ۱۰۰ سال پیش به عللی که بعدها ذکر خواهد شد الحان و گوشه ها را به سبک جدیدی پشت سر هم قرار دادند و "ردیف" کردند.و بر حسب شباهت و قرابتی که با هم داشتند در هفت مجموعه بزرگ به نام هفت دستگاه جای دادند و کل این مجموعه ها را ردیف نامیدند .

هر استادی تعدادی از گوشه ها را انتخاب کرده و در ردیف خود قرار داد. به همین جهت ردیف های گوناگون به وجود آمد و هر ردیف به نام استادی که آنرا تنظیم کرده بود مشهور شد. مانند :

ردیف میرزا حسینقلی- ردیف میرزا عبدالله- ردیف درویش خان - ردیف حسین خان اسماعیل زاده و غیره.

به این ترتیب به علت اختلاف نظر و تفاوت سبک استادان - در ردیف هم اختلافات به وجود آمد به طوری که امروز به جای ردیف باید از ردیفها سخن گفت و هر موسیقیدانی هم طرفدار یکی از این ردیفها است.

 اختلاف بین ردیفها نه تنها در حالت گوشه ها بلکه در نام و تعداد آنها هم هست.

در مورد ردیفهای امروزی که وجود دارد بعدها صحبت خواهد شد.

تا نوبتی دیگر

خدا نگهدار